'Soms moet je hard zijn'
Wat is er toch mis met onze geestesvermogens? Waar komt dit Gekkenhuis Nederland toch vandaan, waar we wangedrag belonen en onze prioriteiten zo verkeerd stellen? Premier Rutte zei het op het verkeerde moment, maar het is waar: soms moet je hard zijn om rechtvaardigheid af te dwingen. En die tijd is nu voor politiemensen en -bonden aangebroken.
We geven tuigvloggers contracten bij platenlabels en ruimte in nationale dagbladen, godbetert. Criminele rappers krijgen een heldenstatus en een eigen kanaaltje, zodat ze op kosten van de belastingbetaler in staccato rammelrijm hun misdaden, homofobie en misogynie mogen verheerlijken. Criminele vreemdelingen worden zelden uitgezet en kunnen als ongewenst vreemdeling hun loopbaan in de misdaad zo goed als ongestraft voortzetten. Onlangs besloot een man die al zestien jaar in Nederland verbleef en wiens aanvraag voor een verblijfsvergunning definitief was afgewezen, tot het langdurig (mede-)kraken van meerdere panden. Hij werd daarvoor na een nieuwe aanvraag beloond met… een verblijfsvergunning.
Schandalig
Maar als het dan om het uitzetten van twee kinderen gaat, volkomen geworteld in onze Nederlandse samenleving, dan gaan we opeens moeilijk doen. ‘Soms moet je hard zijn,’ zegt onze minister-president dan met uitgestreken gezicht. Wat was ik trots op NPB-voorzitter Jan Struijs, die in het programma Pauw ons allemaal even met beide voetjes terug in de realiteit plantte: ‘Wij zoeken nog 14.000 veroordeelde criminelen, daar hebben we geen tijd en geen geld voor. In 2018 gaan we dan wel kinderen uitzetten. Het is toch schandalig, je moet je kapot schamen als Nederland.’
Wettelijk geregeld
Fijn dat die kinderen uiteindelijk toch mogen blijven. Ik hoor sommigen van u wel brommen hoor. Daar heb je weer zo’n deugmens en het is de wet, daar moet iedereen zich aan houden. Dura lex, sed lex: de wet is hard, maar het is de wet! Ja, dat klopt. Maar de wet voorziet net zo goed in de discretionaire bevoegdheid van staatssecretaris Harbers, die op grond daarvan kon en mocht beslissen over het lot van die twee kinderen. Da’s ook de wet, dat u dat maar weet.
Generaal pardon
Er zitten overigens nog zo’n vierhonderd kinderen in dezelfde benarde situatie. Dat zijn onze kinderen, ze spreken onze taal, gaan naar onze scholen. Hopelijk komt het tot een generaal kinderpardon. Dat is een kwestie van beschaving. We kunnen onze tijd en belastingcenten daarnaast wel beter besteden, aan de zoektocht naar die 14.000 veroordeelde criminelen bijvoorbeeld. Of aan de kwaliteit van het onderwijs en de zorg.
Bizar plan!
Maar nee, wij bezuinigen op leraren, politiemensen, verplegers en al die anderen die onze samenleving overeind houden, totdat ze nauwelijks financieel hun broek kunnen ophouden. Toch al dikverdienende bankiers, buitenlandse beleggers en multinationals, die pamperen we in ons belastingparadijsje. Onze geachte minister-president zat al in 2010 met onder andere oliereus Shell aan tafel over de afschaffing van de dividendbelasting. Door het afschaffen van die dividendbelasting loopt onze (!) schatkist jaarlijks (!) twee miljard euro (!) mis. Daarbij wordt ernstig getwijfeld aan de effectiviteit van deze maatregel als impuls voor buitenlandse bedrijven om zich hier te vestigen. Nota bene premier Rutte zèlf noemde het een paar weken geleden een ‘bizar plan’.
Hard zijn
Politiemensen zijn al maanden verwikkeld in uit de klauw lopende CAO-onderhandelingen. Ze moeten bidden en smeken om meer salaris (koopkrachtbehoud) en meer capaciteit. Vanuit die beroepsgroep wordt al jaren gewaarschuwd dat de werkdruk te hoog is, dat er grote zaken blijven liggen, dat veel criminaliteit ongezien en dus onbestraft blijft. De samenleving wil hen maar niet horen. Inmiddels staat ons mooie Nederland niet langer alleen als belastingparadijs, maar ook als narcostaat te boek. Tel uit je winst.
Soms moet je inderdaad hard zijn, en die tijd is nu voor politiemensen en -bonden aangebroken. Onze regering heeft twee miljard per jaar over voor een bizar plan voor multinationals, houd dat goed in het achterhoofd tijdens deze onderhandelingen en acties. Het geld is er, nu de wil nog.
Die dwingen we desnoods dan maar af op het Malieveld, door bureaus te sluiten, de pers niet langer te bedienen, de voetbalwereld niet langer over onze ruggen geld te laten verdienen en evenementen niet langer te begeleiden. Geen spoed? Geen politie. Alle waar, lief Nederland, is naar zijn geld.