Samen sterk – ook op afstand!
‘Afgelopen jaar heeft de afdeling Individuele Belangenbehartiging van onze bond me juridisch bijgestaan nadat ik een dienstongeval had gekregen. Ik wil graag even laten dat ik die hulp heb ervaren als professioneel en geruststellend.’ Zomaar een citaat uit de vele mails die ik als bondssecretaris wekelijks ontvang over de mensen binnen de NPB-werkorganisatie. Ik had niet trotser kunnen zijn op deze stille krachten en hun onverminderde inzet en prestaties na een jaar van thuis werken en andere coronamaatregelen.
‘Alles voor de leden!’ Dat is op de werkvloer bij de NPB een gevleugelde uitspraak, die door iedereen zeer serieus wordt genomen. En dat komt niet alleen doordat veel NPB-medewerkers zelf uit de politiewereld komen of een partner hebben die er werkzaam is. Het komt ook doordat we de corona- en avondklokrellen zien, de worstelingen van onze leden met het vak en de behoefte aan een fatsoenlijke nieuwe politie-cao.
Coronaslijtage
Maar eerlijk is eerlijk: ook binnen onze bond begint een zekere coronaslijtage aan de dag te treden. De NPB vergadert nu al bijna een jaar uitsluitend online bijvoorbeeld. Dat blijkt op den duur toch te eenzijdig en doet menigeen zo langzamerhand ernstig verlangen naar de praatjes bij het koffieapparaat en de collegiale knuffel die je soms nodig hebt.
Afscheid van collega's
Daar komt nog eens bij dat de NPB met ingang van 1 januari jongstleden uit het samenwerkingsverband FNV Veiligheid is gestapt. Daardoor hebben we in december met inachtneming van alle coronabeperkingen afscheid moeten nemen van flink wat fantastische collega’s en zitten we nu midden in een langgerekte verhuizing naar Baarn. Kortom: sociaal gezien zijn het onwennige tijden voor een warme club als de NPB, ondanks het vooruitzicht van een mooi nieuw eigen hoofdkantoor en meer samenwerking met de ACP.
Positieve energie
Gelukkig zit er een kracht in de mensen waarmee ik werk, een enorm positieve energie, die me altijd weer het idee geeft dat we samen tot grote zaken komen. Hoe we dat doen? Geen idee. Ik ben echt niet de enige die tijdens een digitale bondsraad een kind van drie in zijn blote kont heeft rondlopen die trots (aan iedereen) laat weten dat hij gepoept heeft. Er zijn meer collega’s die hun werktijden noodgedwongen verschuiven omdat ze overdag jonge kinderen hebben rondlopen. Ik zie ze ’s avonds op veel te late tijdstippen nog ingelogd zijn. Voor anderen zijn de thuiswerkdagen met beperkt of geen collegiaal contact juist te stil en te weinig motiverend en daardoor duren ze soms erg lang.
Toegewijd superteam
Ik schrijf dit op de kamer van mijn oudste zoon, tussen de puzzels en het legospeelgoed. Ik denk aan hoe het NPB-team tot op de dag van vandaag is blijven functioneren en ik had niet trotser kunnen zijn. Mocht je soms de mensen van de ondersteuning, communicatie of onze juristen niet direct te pakken krijgen, denk dan even aan deze blog terug. Weet dat we een superteam hebben maar geen superkrachten en dat we ons werk met hart en ziel zijn blijven doen en zullen blijven doen, zelfs al vergt dat (nog meer) ongekende improvisaties.
Alles voor de leden!
