PTSS-frustratie
Op het gebied van de zorg voor medewerkers met PTSS heeft de Nederlandse politie onmiskenbaar stappen voorwaarts gemaakt de afgelopen jaren, onder andere door met de bonden allerlei voorzieningen af te spreken. Daar staat helaas tegenover dat de NPB vrijwel dagelijks geconfronteerd wordt met individuele PTSS-zaken waarbij de werkgever de plank helemaal misslaat, zoals de eenheid Den Haag op vrijdag 13 oktober.
Sinds een aantal maanden verleen ik juridische bijstand aan een collega met PTSS uit deze eenheid. Zij is inmiddels meer dan twee jaar ziek en wordt zowel door het UWV als door de bedrijfsarts volledig arbeidsongeschikt geacht. Als haar medische situatie niet verbetert, zal ze met ingang van februari 2018 worden ontslagen.
Voorwaarden
Dat is natuurlijk pijnlijk na zoveel jaar trouwe dienst, maar in geval van een langdurige ziekte kan een aanstelling uiteindelijk worden beëindigd. Daarvoor moet wel aan een aantal voorwaarden zijn voldaan. Zo moet duidelijk zijn dat er binnen zes maanden na het ontslag geen herstel te verwachten is. Ook mag de uitslag van de WIA-keuring niet meer dan zes maanden oud zijn.
Aan beide voorwaarden kan de eenheid Den Haag op dit moment niet voldoen. Ze kan niet goed inschatten of de collega binnen zes maanden na februari 2018 weer werkzaamheden kan verrichten. Dat ligt te ver in de toekomst om te kunnen uitsluiten dat bepaalde behandelingen aanslaan en hernieuwde inzet binnen het korps mogelijk maken. Daarnaast dateert de meest recente WIA-keuring van januari; die is dus inmiddels meer dan zes maanden oud.
Ontslagvoornemen
Desondanks heeft het korps er toch voor gekozen nu al een ontslagvoornemen uit te reiken. Dit zorgt bij de betreffende collega voor enorm veel onbegrip en stress. Ik vind dat ze een punt heeft.
Omdat ik de dingen altijd zo klein mogelijk probeer te houden, heb ik de eenheidsleiding informeel en zeer vriendelijk verzocht nog een aantal maanden te wachten met het uitreiken van het ontslagvoornemen. Helaas werd dat verzoek afgewezen. Ik kreeg te horen dat wij de normale bedenkingenprocedure konden volgen als we het niet eens waren met de inhoud van het voornemen.
Enorm frustrerend
Dit vind ik werkelijk waar enorm frustrerend en ook onbegrijpelijk. We vragen maar iets heel kleins, in het belang van een zieke medewerker die duidelijk geen baat heeft bij het voeren van juridische procedures. Mocht haar medische situatie in december of januari niet zijn verbeterd, dan verandert er niks en gaat het ontslag gewoon door. Ik snap dus echt niet waarom het een probleem zou zijn het ontslagvoornemen nog even niet uit te reiken.
Nu moet de bedenkingenprocedure worden gestart. Dat levert de collega in kwestie veel stress en negatieve energie op en dat kan ze op dit moment niet goed gebruiken. Heel zonde! Op dit punt heeft onze mooie organisatie nog heel wat te leren over empathisch omgaan met medewerkers met PTSS. Waarom moet dit zo formeel, zakelijk en hard??? Deze collega is beschadigd door het politiewerk. Dat heeft de werkgever in een besluit officieel erkend. Dan ga je vervolgens toch niet zo met je mensen om?