Afgelopen zomer vroegen twee collega’s in de media aandacht voor de manier waarop de Nationale Politie omgaat met ernstige gevallen van discriminatie en sociale uitsluiting binnen het korps. Volgens hen is er veel te weinig gebeurd, ondanks alle mooie woorden en beloften
op het gebied van diversiteit en inclusie. Hoe komt dat en wat moet er gebeuren om blijvende verbeteringen te realiseren?
Op 12 juli 2019 publiceerde NRC Handelsblad een interview met Carel Boers, die twee weken eerder na dertien jaar bij de politie was opgestapt als coach en adviseur. In zijn ontslagbrief hekelde hij de gebrekkige toewijding van de korpsleiding aan het bevorderen van diversiteit binnen de Nationale Politie. Mooie woorden, aldus Boers, maar in de praktijk kijkt het korps de andere kant op als homo’s, moslims, vrouwen en andere minderheidsgroepen te maken krijgen met pesterijen en andere vormen van grensoverschrijdend gedrag.
Collega Herman Renes is adviseur discriminatie binnen de Nationale Politie en lid van het adviesorgaan NPB Proud. Hij herkent de kritiek van Boers, al kan hij zich niet helemaal vinden in de gekozen bewoordingen. ‘We mogen onze ogen nooit sluiten voor signalen van intimidatie, discriminatie of uitsluiting, maar ik vind het wel jammer dat de media zo’n ophef hebben gemaakt over de kritiek van Boers. Uiteindelijk werkt dat alleen maar polarisatie in de hand. Ik hoop dat we na de mediapiek de verscherpte aandacht voor diversiteit kunnen blijven vasthouden.’
Mediapiek