Loonsancties
Na de eerste twee jaar dat een politiemedewerker in de ziektewet zit, controleert het UWV wat de werkgever eraan gedaan heeft om die collega weer aan het werk te krijgen en of zijn dossier op orde is. Als het aan mij lag, zou het UWV dat al een jaar eerder mogen doen en dan ook een kort gesprek hebben met zowel de zieke werknemer als de verantwoordelijk leidinggevende.
Natuurlijk schrok ik van de uitzending van EenVandaag van donderdag 4 januari over het toenemende aantal loonsancties dat de politie krijgt opgelegd omdat ze niet voldoende tijd en aandacht investeert in de re-integratie van ziek personeel. Net zoals ik schrok van het verhaal van collega Karin Pril. Maar verbazen deed het me niet.
Mentale klachten
Zelf ben ik een paar jaar geleden langdurig ziek thuis geweest. Ik had daarbij gelukkig een leidinggevende die me goed begeleidde en begrip kon opbrengen voor mijn mentale klachten. Er was ook nog iemand die mijn werkgerelateerde burn-out, depressie en angststoornis liever aan een slechte jeugd wilde wijten, maar mijn eigen leidinggevenden zorgden goed voor me. Durfde ik niet naar het bureau, dan kwam mijn cheffie bij me thuis. Mijn dossier was netjes compleet.
Degradatie
In mijn vijftien jaar bij de politie heb ik dat echter ook heel anders zien gaan. Wat te denken van een leidinggevende die een zieke collega elke dag belde om te vragen wanneer hij weer dacht te komen werken? Of de leidinggevende die zijn gehele hoofdmedewerkersteam gedegradeerd zag worden tot medewerkers (dankzij het LFNP) en die mensen vroeg de hoofdmedewerkerstaken waar te nemen tot ze vervangen waren. Als dank gaf hij dat hele team een gratificatie, maar sloeg daarbij één collega onaangekondigd en ook nog eens en plein public over, omdat ze ‘te lang ziek geweest was om die werkzaamheden waar te nemen’. Daar re-integreert een zieke werknemer echt niet beter of sneller van.
Onversneden nalatigheid
Na vijf jaar Nationale Politie is het ziektebeleid dus nog niet op orde. Uit de cijfers waar EenVandaag de hand op wist te leggen, blijkt dat het aantal loonsancties van het UWV ruim verdubbeld is sinds 2013. Voor het jaar 2017 stond de teller eind september op 130 loonsancties. Dat zijn 130 gevallen van onversneden nalatigheid naar je eigen mensen. Dat loopt dus ook nog eens in de miljoenen en we weten allemaal dat de Nationale Politie die belastingcentjes wel beter kan besteden dan aan loonsancties.
De rek is eruit
De nieuwe inrichting van het korps heeft voor veel leidinggevenden tot een hogere werkdruk geleid. Komen ze daardoor überhaupt nog wel toe aan (goed) personeels- en ziektebeleid? Ook voor de politiemensen die elke dag in de voorste linie werken, is de werk- en roosterdruk toegenomen. Tegelijkertijd wil de politiek graag een verdere ‘flexibilisering’ van ‘knellende arbeidsvoorwaarden’. En dus maak ik me enorme zorgen over de komende cao-onderhandelingen. Er wordt meer en meer van de Nationale Politie gevraagd en de rekening daarvoor kan en mag niet steeds weer bij de individuele politiemens gelegd worden. De rek is er al uit.
De Nationale Politie staat of valt met die politiemens. Daar kan ze dus maar beter een stuk zuiniger op zijn dan ze tot nu toe is geweest.