Langs in Deventer
Tijdens de acties rond het vroegpensioen kwam ik Erik al eens tegen. Eerst in januari bij de bezetting van de gebouwen van het ministerie en VNO-NCW. Daarna nog in maart op het Malieveld. Beide keren leidde het tot leuke gesprekken. En tot een uitnodiging om een keer langs te komen in Deventer. Nou graag!
Erik onthaalt ons warm binnen zijn team in Deventer. Daar neemt hij ons mee in de veelzijdigheid van zijn werk op service en intake. Hij zorgt ervoor dat we bij de briefing kunnen zijn waar we de collega’s bijpraten over de RVU-acties. Wat hebben we gedaan, waar staan we en wat zit er in het vat? Mooi om te zien dat zoveel jonge collega’s solidair zijn met hun oudere collega’s.
Op pad met milieuagent Leontien
Na de briefing mag ik mee op pad met Leontien. Zij is milieuagent en heeft, samen met twee collega’s uit Raalte en Olst Wijhe, IJsselland-Zuid als haar werkgebied. Terwijl ze ons over prachtige bosweggetjes rijdt, legt Leontien uit dat haar meldingen divers zijn. Zo krijgt ze te maken met asbest, waarbij bedrijven of particulieren dit niet juist verwijderen en soms in de natuur dumpen. Leontien vertelt me dat ze daar een neusje voor heeft. Als ze een grote dump tegenkomt, gaat ze net zo lang op onderzoek uit tot ze iets van gegevens heeft gevonden. Het komt met regelmaat voor dat het haar lukt om iets te traceren. Drugsdumpingen, vernielde monumenten, vuurwerk, jagerij en stroperij, ondermijning, haar werk is divers.
Zeker niet altijd rustig
Terwijl we verder over de nu rustige bospaden hobbelen, legt ze uit dat die rust er zeker niet altijd is. In de avonden wordt het gebied door veel mensen gebruikt om te vertoeven. Loslopende honden, prostitutie, crossmotoren die over het land van de boer crossen en mountainbikers die toch liever over het rustige wandelpad racen dan over het speciaal voor hen aangelegde mountainbike-pad. Maar ook controleert ze regelmatig op stropers. Ook vandaag komen we een tweetal jagers tegen, waarvan Leontien hun vergunningen controleert.
Bezieling en trots
Dat Leontien haar werk met veel bezieling en trots uitvoert, merk je in alles. ‘Ik heb de mooiste baan. Ik krijg betaald om op de mooiste plekken te komen.’ Die uitspraak wordt bevestigd door de prachtige locaties in de natuur, die ze ons laat zien. Zo vertelt ze ook met trots over ‘haar’ green team, waarop ze de afgelopen tijd volop heeft ingezet. Ooit begonnen met een klein groepje heeft ze nu inmiddels een flink team van boa’s om haar heen. Samen zorgen ze voor het groen in het gebied. Een gebied dat in de zomer druk bezocht wordt. Samen voeren ze jaarlijks veel controles op onder andere stroperij en visserij uit in het buitengebied om de veiligheid te waarborgen.
Leontien sluit af met de opmerking dat we in deze korte tijd nog lang niet alles hebben gezien van haar werkgebied. Dat is logisch, zoveel passie, daar raken we nog lang niet over uitgepraat.
Deventer, wat een mooie betrokken mensen herberg je toch. Wat kan de stad trots zijn op zulke passievolle mensen in blauw.