Een superslecht HR-advies [UPDATE]
Een vaak gehoorde klacht over de Nationale Politie is de (te) grote afstand tussen de afdeling HR (Human Resources) en de werkvloer. Mijn ervaring is dat je heel goed zaken met HR kunt doen, mits je de juiste persoon te pakken krijgt. Ik spreek regelmatig HR-collega’s en die zijn altijd hardwerkend en erg betrokken. Maar het omgekeerde komt ook voor: zo sloeg HR in Friesland afgelopen week de plank volledig mis.
Zoals bekend zijn wij al ruim een jaar aan het knokken voor goede en uniforme vervoersfaciliteiten voor hondengeleiders. Er zijn nog eenheden waar deze medewerkers beschikken over dienstvervoer, maar wij weten dat het korps daar een einde aan wil maken. Dat gaat grote gevolgen hebben voor de inzetbaarheid van honden, maar ook enorme financiële gevolgen voor de betreffende collega’s.
Opstapplaatsen
Afgelopen week stuurde het korps ineens een mail aan de hondengeleiders in Friesland. Daarin werd doodleuk gemeld dat vanaf 1 januari 2018 gewerkt gaat worden met opstapplaatsen. Dat betekent dat de dienstauto’s aan het bureau worden neergezet en dat deze collega’s op werkdagen de hond eerst met eigen vervoer naar de opstapplaatsen moeten brengen om daarna hun dienst te starten. De geleiders in Friesland maken al jaren gebruik van dienstvervoer. Dat was nota bene verplicht in de tijd dat ze werden aangenomen. Nu die voorziening plots wordt afgeschaft, moeten ze zelf een auto voor woon-werkverkeer regelen.
Voorlopige voorziening
In de praktijk betekent dat voor een aantal hondengeleiders dat ze een auto moeten aanschaffen om hun werk te kunnen blijven doen. De diensthond MOET namelijk per auto worden vervoerd. Erg vervelend, zeker als je daar de financiële middelen niet voor hebt. De NPB vindt deze gang van zaken volstrekt onacceptabel. Om een blokkade op te werpen heeft een NPB-advocaat direct een voorlopige voorziening (kort geding) aangevraagd bij de rechter. De zaak wordt dan ook deze maand (november) nog behandeld.
Algemene mededeling
Hopelijk gaat dit goed aflopen en krijgen we het eerste steuntje in de rug voor deze groep collega’s. Wat mij echter erg verbaasde en ook boos heeft gemaakt is de bekendmaking van zo’n ingrijpend besluit – met voor de betreffende medewerkers enorme financiële gevolgen – in een algemene mail aan iedereen. Als werkgever hoor je de collega’s daarvan persoonlijk op de hoogte te brengen in een schriftelijk en individueel besluit. Daarin zet je dan netjes op een rijtje wat je besloten hebt en waarom EN je wijst de belanghebbende op zijn of haar rechten (desgewenst bezwaar aantekenen). Dat laatste was er in dit geval ook niet bij.
Bezwaartermijn
Dat verzuim hebben wij natuurlijk goedgemaakt zodra de collega’s bij ons op het net kwamen om het nieuws te melden. Maar wat als wij nu niet zo’n goed contact met ze hadden gehad? Als de collega’s niet van ons hadden gehoord dat je ook bezwaar kunt maken tegen een per e-mail medegedeeld besluit, maar ook in dat geval uiterlijk binnen zes weken na ontvangst? Dan had die termijn zomaar kunnen verstrijken. Dat had die collega’s een groot probleem opgeleverd, met dank aan het korps.
Ik kan nog wel begrijpen dat een teamchef er niet aan denkt om collega’s een besluit uit te reiken en ze daarbij op hun rechten en plichten te wijzen. Dat is niet zijn kerntaak en hij heeft er ook niet voor gestudeerd. Maar ik was onaangenaam verrast toen ik vernam dat de teamchef bij HR had geïnformeerd en te horen had gekregen dat het niet nodig was individuele besluiten uit te reiken. HR, ga je diep schamen zou ik zeggen. Dit is een aanpak die mensen in moeilijkheden kan brengen en dus haaks staat op goed werkgeverschap. Zo ga je niet met collega’s om, zeker niet als je het goede voorbeeld moet geven.
--------------------------------
UPDATE 14 NOVEMBER 2017
De hierboven genoemde voorlopige voorziening is in ieder geval voorlopig van de baan. Na het ontvangen van onze aanvraag om een voorlopige voorziening heeft het korps Noord-Nederland namelijk besloten dat de betreffende hondengeleiders de dienstvoertuigen mogen houden tot zes weken nadat is beslist op het door ons ingediende bezwaarschrift. Daarmee vervalt ons spoedeisende belang en dus ook onze voorlopige voorziening. Dit is een tactische move van het korps om deze zaak maar niet aan de rechter voor te hoeven leggen. Mocht ons bezwaar ongegrond worden verklaard, dan is de situatie weer zoals hij voor deze mededeling was en zal onze advocaat zich direct weer wenden tot de voorzieningenrechter.