Waarom zitten er sinds een jaar of vier zo opvallend veel politiemedewerkers ziek thuis? Dat heeft volgens minister Grapperhaus niets te maken met de organisatorische opzet van en de structurele onderbezetting binnen de Nationale Politie. Politiemensen moeten beter op elkaar en zichzelf gaan letten, dan komt alles goed. Meer dan dit slappe recept heeft het kabinet de komende vijf jaar helaas niet te bieden.
Op woensdag 20 juni bespreekt de Tweede Kamer met minister Grapperhaus het plan van aanpak van korpschef Akerboom voor het terugdringen van het hoge ziekteverzuim bij de Nationale Politie. De minister ziet dat plan helemaal zitten, hoewel het vooral bestaat uit symptoombestrijding en het wegmasseren van ongunstige cijfers.
Om met dat laatste te beginnen: het ziekteverzuim binnen de Nationale Politie ligt sinds 2015 op 7 procent. Uitgaande van de totale politiesterkte van 60.000 voltijdsbanen is dus op jaarbasis een capaciteit van 4.200 fte’s niet inzetbaar vanwege ziekte. Probeer die maar eens met z’n allen op het Binnenhof neer te zetten – dat gaat je niet lukken.
In zijn brief aan de Tweede Kamer meldt Grapperhaus doodleuk dat Akerboom en hij besloten hebben over te stappen op een andere registratiemethode, waarbij al het ziekteverzuim van langer dan twee jaar buiten beschouwing wordt gelaten. Daardoor zakt het verzuimpercentage in één klap van 7 naar 6,5 procent!
NPB-voorzitter Jan Struijs: ‘Een schaamteloze botox-ingreep, waardoor de cijfers er meteen wat prettiger uitzien, zonder dat er iemand extra tijd, aandacht of geld aan de gezondheidsproblemen van de betreffende collega’s heeft hoeven besteden. En per saldo wordt de afwezigheid wegens ziekte er natuurlijk totaal niet minder door!’
Andere registratiemethode
Het streven van Grapperhaus en Akerboom is om het ziekteverzuim (vanaf dit jaar nog maar 6,5 procent dus) in vijf jaar tijd met tien procent (lees: 0,65 procent) omlaag te krijgen naar 5,9 procent. Dat zou een terugkeer betekenen naar de percentages in de jaren 2007, 2008 en 2009: respectievelijk 5,6, 5,6 en 5,7. Het gemiddelde ziekteverzuim in Nederland is 4 procent, maar de politiesector zal daar natuurlijk altijd (flink) boven zitten gezien het uitzonderlijke karakter van het werk: volcontinu, hoog risico. De vraag is wel hoe ambitieus het is om vijf jaar uit te trekken voor het verminderen van het ziekteverzuim met 390 meldingen – zeker als je jezelf eerst 300 gevallen cadeau hebt gedaan door ze doodleuk weg te strepen.
Botox-ingreep
Ook andere keuzes in het plan van aanpak maken een te vrijblijvende indruk en lijken verdacht veel op het afschuiven van verantwoordelijkheid. Als centrale figuur is bijvoorbeeld gekozen voor de leidinggevende. Die moeten effectiever worden in het voorkomen van ziekmeldingen en het begeleiden van uitgevallen collega’s (lees: hen zo snel mogelijk weer aan het werk krijgen). Ze worden daarvoor ‘beter toegerust’, aldus de minister, ‘via training en bewustwordingscampagnes’. Ook wordt onderzocht of leidinggevenden in de praktijk eigenlijk wel tijd genoeg hebben om de gewenste ‘steun en aandacht’ aan collega’s te geven.