Vrijdag 28 juli 2023 was voor oud-collega Cornelis Bos een bijzondere dag: hij beleefde toen in relatief goede gezondheid zijn honderdste verjaardag. Een uitstekende reden voor NPB-eenheidsbestuurder Annelot Tigchelaar en kaderlid Mariëlle Spruijt van de afdeling Noord-Holland om persoonlijk langs te gaan bij dit supertrouwe lid. De heer Bos steunt het vakbondswerk van de NPB al 77 jaar!
Tijdens de gezellige bijeenkomst haalde hij herinneringen op aan zijn turbulente eerste jaren bij de politie, vanaf 1942, midden in oorlogstijd. ‘Ik was smid en mechanisch bankwerker en wilde eigenlijk bij de marine. Maar de Duitse bezetting gooide roet in het eten. Ik werd te werk gesteld bij de bouw van spoorbruggen in Leidschendam. Daar kwam ik in aanraking met mensen uit het verzet. Die adviseerden me te solliciteren bij de politie als een goede manier om dwangarbeid (Arbeitseinsatz) in Duitsland te ontlopen.’
Nadat hij was aangenomen, werd Cornelis Bos opgeleid door Nederlandse Marechaussees en werkte hij in Den Haag. Op een gegeven dag werd hij als lid van een groep van zestien verzetsmensen gearresteerd. Het begin van een estafette-verblijf in zes concentratiekampen, waaronder Bergen-Belsen. ‘Op 29 april 1945 werden we bevrijd door het Rode Leger. Ik zat toen in een barak met mensen die aan tyfus leden en ben door de Russen meegenomen. Pas in juli kwamen we door bemiddeling van prins Bernhard in een ziekenhuis terecht. Een paar maanden later was ik genoeg hersteld om weer bij de politie in Den Haag aan de slag te gaan.’
Op 1 augustus 1946 sloot de heer Bos zich aan bij de Nederlandse Politiebond. Hij herinnert zich nog goed de eerste staking die de bond in Den Haag organiseerde – tevens de eerste staking ooit bij de politie. ‘Dwars door Den Haag, langs het koninklijk paleis en het Binnenhof. Frans Kok was de politieminister destijds. De lonen lagen heel erg laag.’
Ook een ander slagvaardig NPB-optreden staat hem nog goed voor de geest. Bos: ‘Op een gegeven moment moesten we een dienst draaien van ’s ochtends 7 uur tot ’s avonds 23.00 uur. Toen we vroegen om de mogelijkheid om thuis te gaan eten, kregen we toestemming voor een pauze van twee keer een uur. Dat was voor ons niet voldoende; ik moest al een half uur fietsen om thuis te komen.
Concentratiekampen
Daar had de hoofdinspecteur geen boodschap aan: ‘Jullie van die rooie rotbond lopen altijd te ouwehoeren.’ Toen hebben we de NPB ingeschakeld en nog diezelfde avond kwamen de hoofdcommissaris en de bond bijeen, met als gevolg dat er een grote vergadering over deze kwestie plaatsvond. Aan het eind van het liedje werd de betreffende inspecteur overgeplaatst naar een heel klein bureautje…’
Staken in Den Haag‘Rooie rotbond’