Op basis van negen ‘verkennende gesprekken’ met de werkgever gaan de bonden weer onderhandelen over betere arbeidsvoorwaarden. Dat bericht heeft bij flink wat leden vragen opgeroepen, met name over de koersvastheid van de bonden. Voor twijfel daaraan is echter geen enkele reden.
Nee, geen sprake van. Afspraken met de werkgever worden alleen gemaakt tijdens formele onderhandelingen. Na afloop worden deze afspraken altijd ter goedkeuring voorgelegd aan de leden van de bonden.
Tijdens een CAO-ronde doen de onderhandelaars van de bonden en de werkgever hun best om tot te komen waar beide partijen mee kunnen leven. Over afspraak A zullen de bonden wat meer tevreden zijn, over afspraak B de werkgever. Sommige afspraken zijn wisselgeld om een andere afspraak binnen te halen. Sommige afspraken zijn niet mogelijk omdat je daarmee de deur openzet voor ongewenste afspraken die de andere partij graag wil maken.
Hebben de bonden tijdens de ‘verkennende gesprekken’ afspraken met de werkgever gemaakt zonder de leden te raadplegen?
Kortom: een CAO is een samenhangend bouwwerk van afspraken, dat tot stand komt in een proces van geven en nemen. Daar komt – voor beide partijen – een hoop pas- en meetwerk bij kijken. Voor het beste resultaat moeten de onderhandelaars voldoende ruimte hebben om deskundig en creatief in te springen op kansen en mogelijkheden. Dat kan ertoe leiden dat in het uiteindelijke pakket ook afspraken komen te staan die (in die vorm) niet waren verwacht of afspraken die minder ver gaan dan gehoopt. Ook kunnen er afspraken helemaal ontbreken omdat de onderhandelaars onderweg keuzes hebben moeten maken: zaken tegen elkaar uitruilen of wegstrepen. Nogmaals: dit geldt voor beide partijen!
een pakket van afspraken
Hoe dan ook: het eindresultaat van de onderhandelingen – het zogenaamde onderhandelaarsakkoord – wordt nooit zomaar een CAO. Zowel de werkgever als de bonden zijn verplicht dit document ter goedkeuring voor te leggen aan hun achterban. De werkgever moet instemming krijgen van het kabinet (lees: de minister van Financiën). De politiebonden moeten instemming krijgen van hun leden. Elke bond heeft daarvoor zijn eigen besluitvormingsproces. Pas als de leden daarmee akkoord zijn gegaan zetten de voorzitters van de politiebonden hun handtekening onder een nieuwe CAO.