Er komt een extra beloning voor de politiemedewerkers uit Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Zeeland-West-Brabant, Limburg, Oost-Nederland, Noord-Holland en Noord-Nederland die vier maanden lang door een bijzonder flexibele inzet hebben geholpen de achterstand in de identificatie en registratie van asielzoekers in Ter Apel en Budel weg te werken. Dat zijn de bonden en de werkgever op donderdag 1 december overeengekomen.
Afgelopen weekend kwam er een eind aan een periode van geïntensiveerde landelijke ondersteuning van de Afdeling Vreemdelingenpolitie, Identificatie en Mensenhandel (AVIM) in de eenheid Noord-Nederland. De achterstand bij het identificeren en registreren van asielzoekers in Ter Apel en Budel is ingelopen, zodat de inzet van politiemensen uit andere eenheden kan worden teruggebracht. Voor zowel de werkgever als de bonden een kopzorg minder. Mede door de huidige onderbezetting bij de politie leidde de langdurige extra ondersteuningsoperatie in het noorden tot een overbelasting die op de werkvloer steeds meer protest opriep.
In opdracht van de politiek ging ‘operatie Ter Apel’ op 23 augustus van start. Al vrij snel daarna trokken bij de bonden de eerste collega’s aan de bel. Om de gewenste flexibele inzet te realiseren werd menigeen opgedragen enorm lange reis- en werktijden te maken, waardoor ze regelmatig meerdere etmalen achter elkaar (veel) meer dan twaalf uur per dag in touw waren. Dat leidde tot een forse aanslag op het privéleven van de collega’s en (mede daardoor) op hun werkplezier, alsook op hun gezondheid en hun veiligheid. Voorafgaand aan de uitbreiding van de ondersteuning was daarover op de werkvloer ook al de nodige onrust merkbaar geweest, maar vanaf 23 augustus nam die snel toe.
Geen wonder dus dat de bonden al op 9 september een eerste brandbrief schreven aan de politiechefs van de betreffende eenheden en aan de landelijke politietop. Daarin toonden ze begrip voor de ontstane noodsituatie in Ter Apel en Budel, maar ze spraken ook met klem hun bezorgdheid uit over het buiten werking stellen van belangrijke regelgeving. Zowel de afspraken met de bonden over de flexibele inzet van collega’s (vastgelegd in de rechtspositie van het politiepersoneel) als de normen voor gezonde werk- en rusttijden in de Arbeidstijdenwet bestaan uiteraard niet voor niets.
Intensieve inhaalslag
Er zouden nog drie van die brieven volgen – op 30 september, 27 oktober en 31 oktober. Naarmate de overbelasting door de ‘operatie Ter Apel’ langer duurde, kregen de collega’s op de werkvloer er namelijk steeds meer moeite mee. De bonden reageerden daarop door deze medewerkers als één belangengroep te organiseren, zodat desgewenst vrij snel kon worden overgegaan tot acties. De bereidheid daartoe bleek ruimschoots aanwezig.
Lange dagen in touwVerantwoorde werk- en rusttijden
Het stak de collega’s behoorlijk dat zij door heel hard werken en het opschorten van een privéleven een politiek probleem in het noorden moesten helpen oplossen, terwijl diezelfde politiek totaal niet geïnteresseerd leek in de extra capaciteitsproblemen die dat veroorzaakte. Daar kwam bij dat menigeen moeite had met de taak waarvoor ze naar Ter Apel en Budel werden gestuurd. Was deze uitvoerende rol op asielgebied (identificatie en registratie) eigenlijk wel politiewerk?
Grote actiebereidheid