NPB-voorzitter Nine Kooiman in vakblad Blauw: ‘Politie moet ook nee kunnen zeggen’

De politie wordt vanwege zijn aandringen op een hoger jaarbudget ten onrechte afgeschilderd als een rupsje-nooit-genoeg. Dat stelt NPB-voorzitter Nine Kooiman in een exclusief interview met politievakblad BLAUW. ‘Kijk welke extra taken de politiek allemaal op ons bord legt: polarisatie, demonstraties, femicide, verwarde personen, de invoering van een nieuw Wetboek van Strafvordering. Stuk voor stuk belangrijk, maar dat kan niet zonder extra geld.’ (Foto: Mark van der Zouw/ANP)

Ook over het gemak waarmee de politiek bijdraagt aan extra taken voor de politie is Kooiman niet te spreken.

‘De politie is de sterke arm van de wet. Niet de sterke arm van de politiek. Politici moeten beter beseffen wat het voor de politie betekent als Den Haag maatschappelijke tegenstellingen vergroot door polariserend beleid. Het kan niet zo zijn dat de politiek op die manier de inzet van de politie bepaalt. De politie is niet het vaatdoekje van de maatschappij. Daar pas ik voor.’

Kooiman: ‘Als je ziet hoe wij ingezet worden bij bezettingsacties op snelwegen, dan vind ik dat oneigenlijk gebruik van de politie. We zijn geen veredelde wegsleepregeling. Bel ons voor een daadwerkelijk veiligheidsrisico.’

De NPB-voorzitter hamert ook op de politieke verantwoordelijkheid voor de begrotingstekorten die de Nationale Politie boven het hoofd hangen. Ze is voornemens zich volop in te zetten om daar verandering in te brengen.

‘Ik heb een groot netwerk in de Tweede Kamer en dus veel contact met de mensen die de politieke plannen gaan uitwerken. Al voordat de verkiezingsprogramma’s waren geschreven, hebben wij partijen gewaarschuwd voor de oplopende tekorten bij de politie. Onze zorg voor personeel en maatschappij uit ons position paper zag je terug in de verkiezingsprogramma’s. Tijdens een formatie ga ik weer de boer op. Ik pas mijn taal en toon aan op de partijen die samen om tafel zitten. (…) Politieke vraagstukken vertalen naar de praktijk en samenbrengen in een position paper: toen ik nog Kamerlid was, deed ik niet anders.’