Daarmee kwam de rekening voor een slecht uitgevoerde reorganisatie, een overambitieus regeerakkoord, structurele onderbezetting en een ziekmakende werkdruk op het bordje van de individuele politiemensen te liggen. En niet alleen dat: daarmee stonden de verhoudingen tussen onze werkgever, de minister van Justitie en Veiligheid, en werknemers zoals u en ik meteen op scherp voor wat betreft de CAO-onderhandelingen.

In de inzetbrief van onze werkgever, van 22 januari 2018, wordt dan ook hard ingezet op meer flexibiliteit. De werkgever zoekt naar een route om ‘politie-specifieke beperkingen ten opzichte van de Arbeidstijdenwet af te schaffen’. Dat is unfair. Er zijn ‘politie-specifieke beperkingen’ nodig, eenvoudigweg omdat van de gemiddelde politiemens veel meer gevraagd wordt dan van de gemiddelde werknemer in het bedrijfsleven. Modaliteiten, verantwoorde werk- en rusttijden, partiële uittredingen, nachtdienstontheffingen en een gegarandeerd aantal vrije weekenden beschermen de politiemedewerker tegen roofbouw.

Tot mijn verbazing, lieve meneer Akerboom, blijkt u niet alleen aan deze inzetbrief te hebben meegewerkt, maar neemt u straks niet aan mijn kant van de onderhandelingstafel plaats. U houdt zich zelfs niet neutraal afzijdig, zoals uw voorganger deed. Nee, u laat met uw handtekening onder die inzetbrief weten dat u tegenover ons gaat zitten. Moest dat nou zo?

Waarom laat u zich voor dat politieke karretje spannen? Waarom vertelt u de dames en heren politici niet gewoon waar het op staat: alle waar naar zijn geld. Dit is de politie waar u voor betaalt; wilt u meer en beter, dan zult u meer en beter moeten investeren.

Flexibel

Uw Nationale Politie draait de laatste jaren alleen nog op de loyaliteit van haar medewerkers. Als dank stellen minister Grapperhaus en u nu politiemensen (en hun vakbonden) voor een duivels dilemma: er komt extra arbeidsvoorwaardengeld, maar alleen ten koste van hun rechtspositie. De reacties van uw medewerkers daarop zullen u vast niet ontgaan zijn. De meesten van ons zijn teleurgesteld en voelen zich in de steek gelaten. Ik ook. Mijn vertrouwen in u heeft een knauw gekregen.

Wat doet u nu?

U heeft laten weten dat uw handtekening onder de inzetbrief een formaliteit was en dat u straks, aan de onderhandelingstafel, wel voor ons zult opkomen.

Duivels dilemma