Trainen voor Fjällräven (3)

Zoals je hebt kunnen lezen in het NPB-magazine van april vertrekt er in augustus een heuse expeditie naar Zweeds Lapland om de Fjällräven Classic te lopen. Een hikingtocht van 110 kilometer, die we in vijf dagen afleggen. Zeven collega’s met PTSS, burn-out of depressie lopen de tocht onder begeleiding van het team van vrijwilligersorganisatie Hiking & Adventures en onder andere het project Veilig en Gezond Werken (VGW) van het korps. Vanuit het hele land lopen collega’s mee, maar vanuit de Eenheid Den Haag wil ik jullie graag laten meebeleven hoe de voorbereidingen lopen en hoe het team en ik de bijzondere reis tot aan de tocht zelf ervaren.

Diversiteit
Op zaterdagochtend 25 mei verscheen niet alleen ‘mijn’ Haagse team op het startpunt in Rhenen, maar ook bijna veertig andere collega’s uit het hele land. Lopers voor de Classic, maar ook lopers voor een hikingtocht in IJsland. Veel later en vele, vele kilometers verder bleken op de camping ook nog mountainbikers aanwezig te zijn die een tocht in Roemenië gaan rijden – eveneens onder begeleiding van de Stichting Hiking & Adventures.

Spannend
De uitdaging, spanning en onzekerheid zaten voor mij dit weekend in een aantal factoren. Ik had nog nooit in een tent geslapen en ging dat nu doen met twee personen (geen van beiden mijn vrouw). En dan de afstanden die we gingen lopen: de eerste dag 25 kilometer en de tweede dag 20 kilometer, met vijftien kilo bepakking. Zou ik dat redden? Hield ik dat vol? Tot slot: met zoveel mensen lopen, dineren en kamperen is erg druk. En het omgaan met veel prikkels tegelijk is niet mijn allersterkste punt momenteel. Zat uitdaging dus, maar kop op!

Utrechtse Heuvelrug
De route voerde ons door, over en langs het donkergroene gedeelte, grofweg tussen Rhenen, Amerongen, Maarsbergen en Veenendaal. Donkergroen betekent bos, bomen en struiken, meertjes, vrolijke mensen genietend van een heerlijke boswandeling. Die laatste denk je er maar even bij, want na een paar kilometer kwam de eerste heuvel al in zicht. Nu zullen jullie denken: nou en? Het is maar een heuvel. Maar zo simpel ligt dat niet. Niet met onze bepakking.

Na de vierde heuvel en vier kilometer vals plat denk je: is dit het waard? Heb ik dit ervoor over om naar de Fjällräven Classic te kunnen en te mogen? Zondagavond zal ik thuis zijn, compleet gesloopt, helemaal naar de filistijnen, met bloeddoorlopen ogen… Niet van de drank, van de pijn! Ja, dat heb ik ervoor over. Het team en ik hebben een unieke kans aangeboden gekregen en daar mogen we ook wat voor doen. Daar willen we ook wat voor doen en dat doen we met trots!

Kamperen
Na 25 lange, hete en stoffige kilometers kwamen we aan op de camping in Leersum. Daar stond onze driesterrentent op ons te wachten. O nee, we moesten hem zelf opzetten en dan jezelf met je maatje in een ieniemienie tentje (allemaal voor het gewicht) klaarmaken voor het diner en voor de nacht. Maar eerst een tropische verrassing van mijn slapie. Die had gewoon 25 kilometer lang een paar Hertog Jannetjes meegesmokkeld, Op dat moment Godenvocht! Ik zeg: een uitdaging voor Lapland.

Na een overheerlijk pastabuffet, verzorgd door de mensen van Molecaten Park Landgoed Ginkelduin, kregen we een presentatie van Hiking & Adventures over hun eerdere tochten naar Marokko en Nepal. Werkelijk schitterend!

Maar dan toch echt:

Mummie of mummy
Er stonden een kleine dertien tentjes op het veld. Om 20.00 uur ging de eerste al plat. Mijn maatje en ik hadden ervoor gekozen om hoofd/voeten te liggen en niet hoofd/hoofd. ‘s Ochtends dus geen onfrisse adem en nee, ook geen onfrisse voeten. Wij lagen namelijk ook in onze Classic Mummy-slaapzak (geen mummie). Daar zit een soort voetbed in, hij is nauwsluitend om je taille (wat hem geschikt maakt voor de dames) en het voelt echt alsof je een mummie bent. Echter, mijn slaapzak is geschikt voor een temperatuur van –7. En het was + 17. Ik zal jullie niet belasten met wat er naar buiten kwam drijven, maar het was warm. Daarbij opgeteld de geluiden vanuit al die tenten de hele nacht door… Ook daarmee belast ik jullie niet. Het maakte de nacht rampzalig, maar o zo leuk.

Vanaf een uurtje of half vijf waren alweer de eerste mensen op. Voor ons even spannend: hoeveel tijd kost het om de persoonlijke hygiëne te verzorgen, de tent op te ruimen en de rugzak weer in te pakken. Dat viel reuze mee, dus twee uur de tijd om te ontbijten, lol!

Hiking & Adventures

Die gasten hebben niets anders te doen dan een beetje appen, colaatje drinken en op de kaart kijken hoe moeilijk ze de tweede dag gaan maken!

Even serieus, de mensen van Hiking & Adventures begeleiden ons met alles. Niet alleen de moeilijke en zware wandelroutes, maar ook de natjes en de droogjes. Toen wij nog uit die kl.. tent moesten komen, waren zij er al uit om het ontbijt te verzorgen. De volgende blog zet ik dan ook in het teken van een voorstelronde. Wie zijn de mensen van Hiking & Adventures en waarom doen zij dit, maar ook: wie zijn onze begeleiders van onder andere VGW?!

Zondag rustdag
Hmm, niet echt dus. The road ahead is empty! Dat niet, wel 20 kilometer lang, maar voor de fun, twee keer met de pont over de Nederrijn. Dat was wel erg leuk. Wat valt het meeste op die twee dagen? Misschien wel de reacties die je onderweg krijgt als mensen zo’n peloton van gekken met een rugzak en hikingstokken voorbij zien komen met het schuim op de mond van inspanning en die dan dingen schreeuwen als ‘Commando’s!’, ‘Helden!’ en ‘Respect!’ Dat geeft kippenvel.

Zondag 30 juni staat de volgende training op het programma, verzamelen in Laren. Gelukkig, maar één dag!