'Elke dag opkomen voor inclusieve werkcultuur'

NPB-eenheidsbestuurder Natasja van Nus (links) met haar gezin en travestie-artiest Dolly Bellefleur tijdens de Pride Week in Amsterdam. 

Volgens Jan Struijs, voorzitter van de NPB, is de deelname van de politie aan de Canal Parade van Pride Amsterdam relevanter dan ooit. “Mensen uit de LHBTI-scene voelen steeds minder acceptatie van andere collega’s binnen het korps”, verduidelijkt hij. “Dit is met name het geval in de grote steden. Zij worden regelmatig met scheldpartijen geconfronteerd. Dit werkt bij de politie naar binnen toe. Zij voelen zich, op een onprettige manier, een meer uitgesproken lid van de LHBTI-scene, omdat zij hierop zo vaak worden aangesproken. Voor ons als NPB is het stimuleren van diversiteit in het algemeen en van de acceptatie van lesbiennes, homo’s, biseksuelen, transgenders en interseksuelen binnen de politie daarom erg belangrijk.”

Acceptatieproblemen
Herman Renes, kaderlid van NPB Proud en actief als adviseur discriminatie voor de Nationale Politie, zegt een enigszins ‘dubbel gevoel’ te hebben bij de nieuwste deelname van de politie aan de Canal Parade. “Enerzijds moeten we blij zijn met elk signaal dat aandacht vraagt voor de acceptatie van de LHBTI-scene”, verduidelijkt hij. “In mijn ogen draait het bij de huidige acceptatieproblemen binnen het politiekorps echter niet zozeer alleen om deze scene, maar om diversiteitsuitdagingen in het algemeen. Daarom is het op zich goed om tijdens de Canal Parade zowel intern als richting burgers uit te dragen waar je als politieorganisatie voor staat en hoe divers je bent. Anderzijds denk ik wel eens: hebben we deze boodschap met onze eerdere deelnames niet al lang afgegeven? De politie zou veel meer dagelijks moeten uitstralen dat het een professionele organisatie is, waarin iedereen - ongeacht seksuele voorkeur en genderexpressie – wordt geaccepteerd.”

Grensoverschrijdend gedrag
Na de recente ophef over het verwijt van adviseur Carel Boers dat de politieleiding te weinig actie onderneemt tegen de intimidatie van homo’s, moslims en vrouwen binnen het korps, springt de nieuwste deelname van de politie aan de Canal Parade van Pride Amsterdam op 3 augustus extra in het oog. Volgens Boers zegt de korpsleiding wel te staan voor diversiteit, maar kijkt zij de andere kant op als minderheidsgroepen te maken krijgen met pesterijen en andere vormen van grensoverschrijdend gedrag.

Mediapiek
Renes onderschrijft grotendeels de kritiek van Boers, “We mogen onze ogen nooit sluiten voor dit soort signalen van intimidatie, discriminatie of uitsluiting”, benadrukt hij. “Ik vind het wel jammer dat er in de media zo’n ophef is gemaakt over de kritiek van Boers. Dat werkt uiteindelijk alleen maar polarisatie in de hand. Ik hoop dat we na de mediapiek waarin we nu zitten als het gaat om diversiteit, deze verscherpte aandacht hiervoor kunnen blijven vasthouden.'

Sociale uitsluiting
Renes: "Intimidatie, uitsluiting of discriminatie kan iedereen, ongeacht afkomst, sekse of seksuele voorkeur, overkomen. Binnen de politie zou daarom een brede discussie moeten worden gevoerd over waar je als organisatie voor staat en hoe je met elkaar moet omgaan. Wat is hierbij de norm en door wie wordt die bepaald? Samen zouden we zo naar het onderwerp diversiteit moeten kijken.' De politie moet volgens hem veel beter luisteren naar agenten binnen het korps die hun negatieve ervaringen met discriminatie of uitsluiting willen delen. “De erkenning vanuit de (korps)leiding voor hun ervaringen is hierbij erg belangrijk. De leiding moet uiteindelijk laten zien dat zij bereid is om maatregelen te nemen tegen de verantwoordelijken.”

Noodkreet
De felle bewoordingen van Boers noemt Jan Struijs “een niet te negeren noodkreet over de onveilige interne cultuur, misstanden en emotionele verwaarlozing binnen de politie”. Mede door de schaalgrootte van de huidige Nationale Politie voelen agenten volgens hem afstand en emotionele vervreemding ten opzichte van de organisatie. “Deze organisatie is niet meer van hen en is te star en bureaucratisch. De politie vormt ook geen afspiegeling van de maatschappij, maar we willen hier in de toekomst meer en uiteindelijk maximaal op aansluiten. Het diversiteitsprobleem binnen de politie schuilt niet in de kleur van mensen, maar in een leiderschaps-probleem en een werkklimaat dat niet veilig is.”

CBS-cijfers
Recente CBS-cijfers onderstrepen de stelling van Struijs dat de politie inderdaad nog geen diverse afspiegeling vormt van de samenleving. Ondanks de inzet van in totaal 17 ‘diversiteitsrecruiters’ in de afgelopen jaren, is het korps aanwijsbaar niet diverser geworden. Een belangrijke oorzaak hiervan is dat jonge agenten met een migratie-achtergrond binnen twee jaar afhaken bij de politie. Doordat de politie twee definities door elkaar gebruikt voor het begrip ‘divers’, is er de nodige verwarring over de concrete resultaten van het diversiteitsbeleid. Enerzijds gaat het alleen om agenten met een migratie-achtergrond. In een bredere definitie die de politie vooral de laatste jaren hanteert, worden ook agenten met een andere levens- of werkwijze onder ‘divers’ geschaard.

Assertieve houding  
Als adviseur discriminatie spreekt Renes de hoop uit dat agenten met ‘een andere levenswijze’ meer hun mond zullen gaan roeren op momenten dat zij zich beledigd of gediscrimineerd voelen binnen het korps. Net zoals hij samen met zijn team vanuit het project ‘Verbeterde aanpak discriminatie’ werkt aan de aangiftebereidheid onder burgers in de samenleving, zou er in zijn ogen ook intern bij de politie een klimaat moeten ontstaan waarin wordt opgekomen voor gelijkheid. “Dit kan bijvoorbeeld beginnen met de opmerking van iemand die zich beledigt voelt: ‘Ik vind dit grapje niet leuk’. Als hij of zij niets zegt, gaat het in het vervolg namelijk vaak van kwaad tot erger en wordt een grapje een discriminerende opmerking of pesterij.”

Vertrouwenspersonen
Een dergelijke assertieve houding is niet voor iedere agent weggelegd, zo beklemtoont Renes. “Hier is de nodige moed voor nodig en natuurlijk komt hier ook de nodige emotie bij kijken. Daarom zou ik er echt de nadruk op willen leggen dat het loont om het er eens met een bevriende collega, een vertrouwenspersoon of een leidinggevende over te hebben, om je gevoelens te delen en te sparren. Ga vooral in gesprek met degene die over jouw grens gaat. Lukt dat niet, dan zijn er best veel regelingen en loketten om je klacht neer te leggen. Vertrouwenspersonen kunnen daar een belangrijke adviserende en begeleidende rol in spelen.”

Klik hier voor meer informatie over de Canal Parade en de Pride Week waarvan dit evenement deel uitmaakt. 

--------------------------------------

ROZE IN BLAUW
Met de vlag van ‘Roze in Blauw’ vaart de politie 3 augustus met een eigen boot voor de twaalfde keer mee bij de Canal Parade tijdens Pride Amsterdam. Roze in Blauw is het landelijk samenwerkingsverband van alle Roze in Blauw-teams uit alle politie-eenheden en diensten van de politie. Deze teams zijn aanspreekpunt voor lesbiennes, homo’s, biseksuelen, transgenders en interseksuelen (LHBTI) binnen en buiten de politie. Iedere politie-eenheid wordt dankzij deze teams vertegenwoordigd door een aantal LHBTI-collega’s, die zich naast hun reguliere werk inzetten voor Roze in Blauw.