'Ik blijf het gewoon té leuk vinden'
Het is een perfecte manier om politiewerk te leren kennen. Petra bekeek het in elk geval op die manier toen ze ooit als vrijwilliger bij de politie begon. Het beviel haar allemaal zo goed dat ze intussen een vaste baan heeft in de arrestantenzorg. ‘Maar ik blijf het combineren met mijn vrijwilligerswerk als surveillant. Uit beide functies haal ik heel veel, daar kan ik enorm van genieten. Dus voor mijn part mag echt mijn hele dag blauw zijn’, stelt ze volmondig. Vanwege de afwisseling in het werk, de sociale aspecten, de eigen ontwikkeling, de leermomenten en natuurlijk haar eigen passie voor de politie wil haar keuze in deze Week van de Vrijwilliger dan ook van harte aanbevelen.
Al zo lang ze zich kan herinneren, heeft ze iets met de politie. ‘Als klein meisje zat ik vanaf de achterbank mijn vader al op verkeersregels te wijzen’, vertelt ze lachend. ‘Ik weet dat ik toen al agent wilde worden. Eigenlijk is dat in de tijd niet veranderd. Alleen had ik in de tijd dat ik me echt kon aanmelden, een vriendje die helemaal anti was. Het was hij of de politie. En toen heb ik dus niet voor de politie gekozen.’
Iets heel anders
Die geschiedenis herhaalde zich nog een keer en Petra besloot vervolgens om iets heel anders te gaan doen: ‘Vanuit de mts (red: middelbare technische school) ben ik in de elektrotechniek terechtgekomen. Daarin heb ik verschillende functies gehad, van elektricien tot inkoper. En uiteindelijk werd ik planner bij een grote leverancier van garagedeuren.’ Toch bleef de aantrekkingskracht van het politiewerk aanwezig. ‘Toen er niks meer in de weg stond - zoals een vriendje - wilde ik daar iets mee gaan doen. Op dat moment leek een functie als vrijwilliger bij de politie me ideaal. Want ik wist niet goed of ik er wel echt geschikt voor was. Ik dacht namelijk dat ik niet tegen bloed kon.’
Proef op de som
In het prille begin als politievrijwilliger kwam meteen de grote proef. ‘We kregen de melding van een treinspringer, waar we op af moesten. Daar kwam ik erachter dat ik wel degelijk bestand ben tegen dit soort gruwelijke taferelen. Begrijp me goed, het was niet dat het me niks deed. Op de terugweg naar het bureau heb ik, met veel hulp en begrip van mijn collega, echt bij moeten komen. Maar het was niet zo dat het me helemaal uitschakelde. Ik bleek te kunnen functioneren ondanks mijn angst.’ Daarmee opende Petra de deur naar een volwaardige sollicitatie voor een vaste baan in het blauw.
Mooie combinatie
Inmiddels werkt ze als arrestantenbeveiliger in bureau Alkmaar. ‘Daarnaast ben ik gewoon vrijwilliger gebleven. Dat werk als surveillant blijf ik gewoon te leuk vinden om dat los te laten. Dat hoeft ook niet, want vanuit de politie mag je beide functies gewoon combineren’, vertelt ze. Het leuke van het werk zit voor haar zonder meer in de sociale en intermenselijke aspecten. ‘Vanuit je politierol met mensen omgaan, dat spreekt me gewoon enorm aan. Dat komt trouwens ook allemaal mooi terug in mijn baan in de arrestantenzorg. Ook in die functie draait het in de kern om het omgaan met mensen en hoe je dat invult.’
Aan twee kanten toetsen doen
Wat ze wel even kwijt wil, is dat beide functies vanuit regelingen en procedures behoorlijk kunnen bijten. Petra: ‘Als arrestantenbeveiliger ben ik boa en als vrijwilliger surveillant. In de uitvoering van die twee taken stuit je dan op het verschil in bevoegdheden. Dat ik als surveillant dan veel meer kan en mag dan als boa. Dat van pet wisselen, blijft behoorlijk lastig’, stelt Petra. ‘Maar bijvoorbeeld ook het feit dat ik aan beide kanten toetsen moet doen. Kennelijk is het niet mogelijk om daar één toets van te maken. Al helemaal omdat het boa-examen eigenlijk geen raakvlakken heeft met het werk van een politie-boa. Verder moet je als boa én als surveillant de schiettoets doen om wapendragend te kunnen zijn. Met de bril van efficiëntie op - die ik vanuit het bedrijfsleven ken - is zo’n dubbeling natuurlijk niet handig.’
Het maximale
Nogmaals verzekert ze dat dit soort frustraties het plezier zeker niet wegnemen. ‘Hoewel het me wel verbaast hoe hardnekkig dit soort regels overeind blijven. Al helemaal als je een tijd in het bedrijfsleven hebt gewerkt. In dat opzicht zie ik een heel nuttige rol voor vrijwilligers binnen deze organisatie. Zij kijken toch met een frisse blik van buitenaf naar binnen. En zien dingen die je als politiemedewerker niet of niet meer ziet’, merkt ze op. Zo halen zowel de vrijwilliger als de politieorganisatie het maximale uit het werk.
+++
Bij de politie zijn duizenden vrijwilligers actief. Ze werken in de uitvoering, bij specifieke inzetten of in de ondersteuning. Allemaal delen ze de situatie dat ze hun baan combineren met een rol binnen de politie in hun vrije tijd. Op die manier zijn er docenten, verpleegkundigen, ICT-managers, ondernemers en studenten actief als vrijwilliger bij de politie.
Een politievrijwilliger ontvangt geen salaris maar een vrijwilligersvergoeding van € 9,16 bruto per uur. Verder krijgen alle vrijwilligers een vaste jaarvergoeding van € 219,60. Naast de gewerkte uren worden de reiskosten vergoed en betaalt de politie de opleiding, sportkleding en boeken.Er wordt van de vrijwilligers verwacht dat ze minstens 240 uur per jaar beschikbaar zijn.
Meer weten: klik op deze link.