Opeens is het nooit meer stil
Het is niet zichtbaar aan de buitenkant. Wat begrip van de omgeving betreft, is het eigenlijk beter om een gebroken been te hebben. Toch heeft oorsuizen of ‘tinnitus’ vaak ingrijpendere gevolgen dan een fractuur. Wie continu geluid hoort, wordt daardoor in het dagelijks functioneren en leven behoorlijk belemmerd. Soms zodanig dat het gewoon niet mogelijk is om je werk goed te blijven doen. Iets wat verschillende politiecollega’s maar al te goed weten. Daarom zetten we ze tijdens deze Week van het Oorsuizen even goed op de voorgrond.
Bij geluiden boven 80 decibel loop je kans op gehoorschade. Zeker als je er langere tijd aan blootgesteld wordt. En geluiden van 120 decibel kunnen je gehoor direct beschadigen. Het zijn richtlijnen die indruk maken en tegelijkertijd ook koud overkomen. Want wanneer heb je precies met die geluidsniveaus te maken? Nou, even googlen en je weet dat iemand die naast je staat in je oor schreeuwt de grens van 120 al kan halen. Vuurwerk opent een heel nieuw spectrum. Knallen van 140 decibel of meer zijn dan absoluut geen uitzondering.
Werken aan acceptatie
Wat de gevolgen zijn van zo’n ‘geluidstrauma’, kan politiecollega Auke Hes uit eerste hand vertellen. Tijdens een jaarwisseling werden zijn collega’s en hij gericht bekogeld met zwaar vuurwerk. ‘Je voelt natuurlijk wel de pijn in je oren, maar op de eerste plaats ben je toch bezig met je mensen. Pas daarna ben ik naar de spoedeisende hulp gegaan’, vertelt hij. De uiteindelijke uitkomst was dat hij vijf maanden niet aan het werk kon gaan. Twee jaar na dato is hij nu voor de derde keer uitgevallen, omdat de impact op het werk en privé nog te groot bleek te zijn. Intussen zit hij alweer enkele maanden thuis en richt hij zich, op aanraden van de bedrijfsarts, volledig op zijn herstel. ‘Het gaat dan eigenlijk om acceptatie van de gevolgen. Ik weet dat het geluid in mijn oren niet meer weggaat.’
Veel sneller geprikkeld
Auke legt uit dat de constante piep in zijn oren niet de grootste problemen brengt. ‘Als ik er bewust aan denk, als ik moe ben en als het erg stil is, komt het naar de voorgrond. Dan belemmert het mijn gehoor niet, maar wel deels mijn functioneren. Ik kan me dan gewoon minder goed concentreren’, legt hij uit. Daarbij geeft hij meteen aan dat hij weet dat dit bij lotgenoten heel anders kan zijn. ‘Voor mij persoonlijk is het pijnpunt vooral mijn overgevoeligheid voor harde geluiden. Dat wordt aangeduid met de medische term ‘hyperacusis’. Het maakt dat ik veel sneller geprikkeld ben, op het werk en in mijn privé. Ik heb een korter lontje gekregen. Mijn doel is nu om daar beter mee om te kunnen gaan.’ Verder noemt hij de vermoeidheid die met tinnitus samenhangt. ‘Het geluid zorgt ervoor dat je hersenen constant bezig zijn. Dat vergt veel energie en maakt je veel eerder moe.’
Aandacht voor risico’s
Het spreekt voor zich dat het risico op gehoorschade veel aandacht moet blijven krijgen. Natuurlijk is het beschikbaar zijn van de juiste beschermingsmiddelen een essentiële voorwaarde. Ook is het belangrijk dat medewerkers zelf actie ondernemen richting eerste hulp en bedrijfsarts als ze klachten ondervinden. ‘Ik ben wel van mening dat medewerkers dan niet zouden moeten zwemmen in een onbekende zee’, reageert Auke nog. ‘Er moet duidelijk zijn welke mogelijkheden er precies landelijk bestaan. En welke afspraken er zijn met diverse instanties en ziekenhuizen. Het ontbreken van een eenduidige aanpak of duidelijkheid is een probleem dat nog veel collega’s kan gaan raken.’
Verder blijft het voor de preventie van gehoorschade noodzakelijk om ook - buiten de politieorganisatie - op andere platforms op te treden. Bijvoorbeeld als het gaat om het bij de regering aandringen op een landelijk vuurwerkverbod. Voor de gezondheid van politiemedewerkers is dat van het grootste belang.