Verlofsparen
Op dinsdag 6 juni heeft de bondsraad zich gebogen over de uitkomsten van de digitale NPB-ledenpeiling over de Regeling levensfase-uren (LFU). Dit spaarplan is het resultaat van een jaar lang onderhandelen tussen de werkgever en de vier politiebonden bonden en voorziet in de opbouw van extra verlof voor elk dienstjaar bij de politie, te gebruiken voor zorgtaken, studie, een sabbatical of eerder (in deeltijd) met pensioen gaan.
Het uitgewerkte verlofspaarplan LFU vertoont één belangrijk verschil met de regeling die in de politie-CAO 2015/2017 was afgesproken. Die had als uitgangspunt dat het beoogde verlofspaarplan vanaf de begindatum alleen verplicht zou worden voor nieuwe medewerkers. Volgens de uiteindelijke versie moeten ook alle huidige medewerkers onder de 45 jaar vanaf het begin verplicht meedoen – en daarvoor onder andere hun levenslooptoelagen inleveren.
Gezien deze verandering was het onvermijdelijk dat de bonden het onderhandelingsresultaat opnieuw aan hun leden zouden voorleggen. Om te beginnen organiseerden we in april zesentwintig informatiebijeenkomsten over het uitgewerkte spaarplan. Daarna hield elke politiebond een eigen digitale ledenpeiling, in ons geval van 12 tot en met 31 mei.
Opmerkelijke uitkomst
Op dinsdag 6 juni kon ik de bondsraad laten weten dat 1.235 NPB-leden een geldige stem hadden uitgebracht. Dat is dus vijf procent van de leden. Hiervan had 31 procent VOOR gestemd en 63 procent TEGEN. (Zes procent had ‘Weet niet/geen mening’ aangekruist.) Opmerkelijk genoeg stemde in de lagere leeftijdsgroepen (jonger dan 45 jaar) een hoger percentage TEGEN dan in de hogere leeftijdsgroepen (45 jaar en ouder). In de hogere leeftijdsgroepen waren dus relatief meer VOOR-stemmers dan in de lagere.
De bondsraad moest afwegen in hoeverre zij de lage deelname afbreuk vond doen aan de op zich duidelijke uitkomst: 63 procent tegen. Uiteindelijk kregen de NPB-onderhandelaars (Albert Springer en ik) de opdracht niet met de regeling akkoord te gaan, tenzij uit een nieuwe opiniepeiling (bijvoorbeeld via het korps) duidelijk zou worden dat een representatieve meerderheid van de collega’s de regeling positief beoordeelde.
Serieuze bezwaren
De afgelopen periode hebben we bij collega’s op de werkvloer navraag gedaan over de achtergronden van hun negatieve oordeel. Wat wij duidelijk terug krijgen is dat veel leden momenteel weinig vertrouwen hebben in de organisatie. De werkdruk is hoog, maar er wordt niet gewerkt aan het terugdringen van het capaciteitsgebrek. Sterker nog: het tekort aan personeel zal de komende jaren naar verwachting alleen maar toenemen. In die situatie wordt over gewone verlofaanvragen al vaak moeilijk gedaan. Waarom zou dat bij het opnemen van het extra verlof via de LFU anders zijn?
Ook hebben veel collega’s onder de 45 jaar moeite met hun alsnog verplichte deelname, wat praktisch gezien neerkomt op het inleveren van twee procent van hun vrij besteedbare inkomen (de huidige levenslooptoelagen).
Daarnaast hadden veel collega’s de verwachting dat met de LFU een nieuwe vroegpensioenmogelijkheid gecreëerd zou worden. Door gebruik te maken van de LFU kun je weliswaar eerder stoppen met werken, maar het is geen vroegpensioenvoorziening zoals we die gewend waren bij de politie.
Extra vluchtheuvel
De LFU is bedoeld als een extra verlofmogelijkheid die vanaf het begin van de loopbaan kan worden benut op grond van individuele behoefte. De bonden zijn ervan overtuigd dat collega’s door deze extra vluchtheuvel langer in staat zullen zijn hun werk goed vol te houden. Maar de LFU komt niet in de plaats van een goede vroegpensioenvoorziening bij de politie. De afschaffing daarvan is een politiek besluit en de terugkeer zal ook via Den Haag moeten worden gerealiseerd – en daar zijn we volop mee bezig.
Besluit uitgesteld
Op donderdag 6 juli hebben de NPB en de andere politieboden overleg gehad. Hoewel wij de LFU op zich een toekomstbestendige regeling vinden hebben we besloten dat er eerst verder gewerkt moet worden aan de ernstige bezwaren van de leden. De beslissing over de LFU wordt dan ook uitgesteld om in de onderhandelingen over een nieuwe CAO oplossingen te vinden voor de geconstateerde zorgen.