Nine Kooiman Bondsvoorzitter

Wildplassende beer

‘Je hoeft alleen je goede zin mee te nemen,’ zei Steven op mijn vraag waar ik rekening mee moet houden tijdens een dienst met carnaval in Zitterd - de rest van het jaar beter bekend als Sittard.

Als ik bij het bureau aankom, blijken we niet veel tijd te hebben om nader kennis te maken. Steven is al druk doende. In één moeite door lost hij bellend de gaten in zijn team op, houdt een laatste briefing met de gemeente en waarschuwt de naastliggende eenheid voor mogelijke onrust in de aanloop naar een groot evenement.

Mooi werk
Ik kijk naar de enorme lijst met geplande evenementen en voetbalwedstrijden aan de muur. Na carnaval krijgen jullie het niet rustiger, zeg ik. Steven lijkt er niet warm of koud van te worden en legt me uit hoe mooi het werk kan zijn. Verbinding maken met gemeente, beveiliging en openbaar bestuur, informatie uit de eenheden koppelen om veiligheidsrisico’s tijdens een evenement vooraf goed te kunnen inschatten. Ik weet direct: deze man heeft de boel onder controle.

Opstootje
Of het nu komt door het dialect (ik ben zelf van boven de rivieren) of doordat iedereen echt zin heeft in het carnaval: de sfeer in Zitterd lijkt me zeer gemoedelijk. Een groep studenten draait vandaag voor het eerst op straat, onder begeleiding van twee coaches in burger. Later die avond zullen ze een opstootje beëindigen. Ze zijn achteraf kritisch over hun aanpak: rustig volgen was een betere keuze was geweest dan direct achter mensen aan rennen. Dat trekt te veel aandacht en zorgt voor onrust in de menigte. Ik ben er vooral van onder de indruk dat ze de groep dronken jongens en de boze vaders uit elkaar hebben gehouden.

Capaciteitsproblemen
Melissa (HOvJ), Steven (OvD) en ik draaien die dag overal mee en voeren geregeld overleg met de gemeente, beveiliging, bureau Halt, EHBO en handhaving. Melissa blijkt zich natuurlijk te bewegen tussen de bestuurlijke werkelijkheid van de gemeente en de enorme werkdruk bij de politie. Ik schrik me rot als ik hoor dat in hun regio elf grootschalige onderzoeken lopen, terwijl er maar ruimte is voor twee.

Daarnaast verschijnt er nog veel meer op hun radar dat ze zouden willen volgen, onderzoeken en oppakken. Criminele jeugdgroepen die met enorme sommen geld en drugs de grens over gaan, de zorgelijke geldstromen die worden uitgegeven in hun gebied, de onderwereld die oprukt naar de bovenwereld, runners die in het buitenland (België en Duitsland liggen letterlijk om de hoek) en in hun regio werken, het gebrek aan gezamenlijke patrouilles. Ik zie aan Melissa dat het haar dagelijkse werkelijkheid is, evenals het gemis aan voldoende capaciteit.

Multitasken
Steven waarschuwt ondertussen alle eenheden dat er een vuurwapengevaarlijke man gesignaleerd is en dat wij hem gaan aanhouden. Ik heb veel bewondering voor dienders die meerdere dingen tegelijkertijd kunnen. Ik draag bijvoorbeeld geen porto omdat ik het gelijktijdig volgen van twee gesprekken lastig vind. Steven en Mellissa draaien daar hun hand niet voor om. Nee, die zetten ook de achtervolging in, leggen mij even rustig uit hoe de aanhouding zou kunnen gaan en geven dienstopdrachten door. De man is (zonder wapen gelukkig) uit het gebied gezet.

Wildplassende beer
Voordat ik kan vragen wat er precies is gebeurd, ziet Melissa een bruine beer die zich schuldig maakt aan wildplassen. Betrapt zet de verklede persoon het op een lopen. Tja, dat is ook niet handig… Steven vraagt naar het signalement en ik zeg BEEEER! Voordat ik überhaupt zie waar hij naar toe is, heeft Steven hem al te pakken. Later die avond komen we de inmiddels beschonken en kennelijk schuldbewuste beer nogmaals tegen. Of Steven een frietje wil….

Nare scheldwoorden
Die avond moeten we ook een zeer dronken verwarde dame insluiten die de boel op het station op stelten zet en de ingrijpende agenten verrot scheldt. Hoe ze het doet weet ik niet, maar Melissa blijft zeer beheerst. Haar mannelijke collega’s krijgen de meest nare scheldwoorden naar hun hoofd en worden bespuugd. Ook Melissa krijgt haar portie troep over zich heen. ‘Het hoort bij het werk’ is het mantra dat ik steevast beluister. Bij mij op het werk hoor je ‘Goedemorgen, jij ook koffie?’ Dat is toch andere koek. Ik vind het dan ook logisch dat hier een verbaal op wordt gemaakt.

Wat een ervaring om in Zitterd even te mogen toeven tussen de plassende beren, dronken indianen en hossende glitterelfjes en te genieten van het carnavalsfeest. Een evenement dat door de inzet van onze politiekanjers ook echt een feest kon zijn. Niemand ziet wat voor werk er aan hun inspanningen vooraf gaat en hoeveel wilskracht er nodig is om de zware criminaliteit te blijven aanpakken - ondanks alle frustraties en gemiste kansen. Het maakt me des te gemotiveerder om deze rugzak mee te nemen naar boven de rivieren.

Meer over:
Blog